اعتکاف در لغت به معنای اقامت کردن و ماندن در جایی و ملازم بودن با چیزی است. ولی دردین مبین اسلام، اقامت در مکانی مقدس به منظور تقرب جستن به خدای متعال است. اصل اعتکاف به لحاظ مکانی، در یکی ازمساجد چهارگانه ی، مسجدالحرام، مسجدالنبی، مسجد کوفه و مسجد بصره جایز است؛ البته گروهی از فقها، اعتکاف در مساجد جامع شهر را به قصد رجا، جایز شمرده اند. به لحاظ زمانی هم بهترین ایام برای اعتکاف، دهه ی آخر ماه مبارک رمضان است. 

شفاعت از ماده ی شفع به معنای " جفت شده با چیزی" است که در برابر کلمه ی وتر به معنای " طاق و تک" قرار دارد. شفاعت در اصطلاح، جفت شدن یا به تعبیری وصل شدن بنده با ولی خداست. چیزی که این دو را به هم وصل می کند، محبّت و ولایت است. یکی از شاخه های شفاعت، شفاعت مغفرت است؛ به این معنا که فرد گناهکار از کرده و معصیت خویش تائب بوده و از پروردگار طلب بخشش می کند؛ علاوه بر پشیمانی و توبه ی او، یک بنده صالح خدا هم در حقّ او دعا نموده و از حضرت حق می خواهد توبه ی شخص پذیرفته و گناهش بخشیده شود.

مراحل سیر و حرکت انسان به سوی حضرت حق و به کمال رسیدن او چگونه است؟ به عبارت دیگر، چگونه می شود به سوی حق تعالی رفت؟ سیر الی الله از دو طریق انجام می شود. اولین راه، سیر عقلی است. محصول سیر عقلی، شناخت عقلی حقایق است. این سیر، انسان را به سوی معرفت الهی سوق داده و حجاب های جهل و تردید را از پیش دیدگان عقل او کنار می زند.  

یکی از وظایف انبیاء، دریافت وحی از خدا و ابلاغ آن به مردم است. پیامبران که واسطه رساندن وحی به مردم هستند؛ باید آن را معصومانه و بدون خطا و تغییر به مردم برسانند، زیرا در غیر این صورت و با بروز هرگونه خطا، اعتماد مردم خدشه دار شده و نقض غرض می‌گردد. لذا هدف از بعثت انبیاء یکی از مهمترین دلایل ضرورت عصمت در آنهاست  

لینک های مرتبط : 

     مقدمه ای بر صفات انبیاء (عصمت ۱)     

عصمت انبیاء ۲))  

عصمت انبیاء (۳) 

خداوند در سوره ی مائده، آیه ی ۵۷ می فرماید: ای کسانی که ایمان آوردید، اگر کسی از شما ارتداد پیش گیرد؛ یعنی از دینش برگردد، بدانید که خدا به زودی مردمی را برای گرایش به این دین می آورد که دوستشان دارد و آنان نیز او را دوست دارند. این بیانگر محبّت متقابل خدا به عبد و بنده به مولای خویش است. به طور معمول ایجاد محبّت در انسان، ناشی از فقدان چیزی است که ملایم طبع اوست؛ لذا باعث ایجاد کشش و عطش در انسان می شود. این کشش دارای مراتبی است که پایین ترین مرتبه ی آن میل نام دارد. مرتبه ی شدیدتر محبّت و اشدّ مراتب، عشق است.

۹۳/۰۹/۰۲

تناسخ در لغت، از ماده نسخ به معنای انتقال، یا زایل کردن چیزی به وسیله چیزی  دیگر است که جایگزین آن می‌شود. ولی در اصطلاح به انتقال روح، از بدنی به بدن دیگرگفته می‌شود. با گذشت اعصار و به تدریج، نظریه‌ی تناسخ توجه بسیاری از مردم را به خود جلب کرد و حتی کسانی به عنوان یک عقیده‌ی مذهبی به آن دل بستند. اسلام، بازگشت ارواح به دنیا در قالب یک شخص دیگر، یک موجود جاندار، نباتات و... برای رسیدن به تکامل را صریحاً رد می‌کند. از نظر آیات و روایات روح انسان پس مرگ، از بدن جدا شده و در عالم برزخ دارای حیات برزخی می‌شود و در روز قیامت که به فرمان الهی همه‌ی انسان‌ها زنده می‌شوند؛ این روح مجدداً به بدن برمی‌گردد و انسان برای رسیدگی به اعمالش با همین بدن وارد محشر می‌گردد. دلایل عقلی نیز دال بر بطلان نظریه‌ی تناسخ دارد، زیرا چیزی که به فعلیت رسیده نمی‌تواند مجدداً به حالت بالقوه درآید...   

آفرینش، تجلّی ذات حضرت حق است. مراتب این تجلّیات قوس نزول نامیده می شود. به تعبیر دیگر ما سوی الله و آفرینش، نتیجه و میوه ی قوس نزول است. ذات حضرت حق قابل دسترسی و شناخت نیست و غیب مطلق است. تعیّن اوّل حق که نظر به غیب ذات، مقام احدیّت نامیده می شود، خلافت و قائم مقامی ذات را در تجلّیات عهده دار است.   

گمان نکنیم امام مجتبی علیه السلام سلحشور و رزمنده نبودند؛ راهی که امام مجتبی علیه السلام در ده سال امامتشان طی کردند، اباعبدالله علیه السلام هم در ده سال اوّل امامتشان همان راه را ادامه دادند. آنچه امام حسن علیه السلام کردند فرمانی بود که از جانب خدا برای ایشان آمد و حضرت به فرمان الهی صلح را پذیرفتند. همان طور که امام حسین علیه السلام به فرمان الهی به میدان نبرد رفتند و نهضت عاشورا را برپا کردند. "کلّهم نورٌ واحد" روح حاکم بر حرکت اهل بیت علیهم السلام یکی است؛ امّا در هر زمان تاکتیک مناسب را انتخاب می کردند...  

رجعت از جمله امور اعتقادی است که با روایات صحیح و معتبر به اثبات رسیده است؛ به طوریکه بسیاری از بزرگان شیعه همانند علامه مجلسی(ره) و شیخ حر عاملی و ...، این احادیث را از حد تواتر معنوی فراتر دانسته و قائل به تواتر لفظی هستند. شیعیان، بر اساس حدیث ثقلین معتقدند در شناخت و دریافت معارف اسلامی باید به دو گوهر گرانبهای قرآن و اهل بیت علیهم السلام تمسک بجویند و هیچگاه عقیده ای خلاف بیانات این دورکن استوار نپذیرند. روایات بی شماری از اهل بیت علیهم السلام در دست است که دلالت بر وقوع رجعت می کند.  

لینکهای مرتبط :

مومن بایابکم، مصدّق برجعتکم - رجعت (۱)   

ظهور، رجعت‌، قیامت، شبا هت‌ها و تفاوت‌ها - رجعت (۲)  

ویژگی‌های رجعت- رجعت (۳)

امکان پذیر بودن رجعت – رجعت (۴)

رجعت در احادیث نبوی  

لیالی با عظمت قدر پشت سر گذاشته شد. شبهای عظیمی که شب های بیداری است. لیل، همین دنیاست و وقتی لیلةالقدر مفهوم می یابد که همین دنیا با تمام پستی ها، قدر و ارزش پیدا کند؛ لذا این دنیا زمانی ارزش و قدر می یابد که احیا داشته شود. به عبارت دیگر حیاتِ طیّبه ی انسانی، نیاز به بیداری و زنده شدن دارد. اگر شب احیا داشته شود، یعنی لیل دنیا زنده شده، حیات آدمیت بیدار شده و دنیا قدر پیدا کرده است. ما به فلک بوده ایم   یار ملک بوده ایم   باز همان جا رویم  جمله که آن شهر ماست...