میرزا مهدی آشتیانی 

ولادت: ۱۳۰۶ق.    محل ولادت : تهران    وفات : ۱۳۷۲ق.      محل دفن: قم      محل تحصیلات : نجف

اساتید: حضرات آخوند ملا محمد کاظم خراسانی، سید محمد کاظم یزدی ، میرزا محمد حسین نائینی ، آقا ضیاءالدین عراقی و ....

شاگردان : ابوالحسن شعرانی ، سید جلال الدین آشتیانی ، محمد تقی جعفری ، میرزا عبدالکریم روشن و ...

تالیفات : اساس التوحید، تعلیقات اشارات ، تعلیقات شفا، تعلیقات اسفارو...

پدرش میرزا جعفر از شاگردان حکیم محمدرضا قمشه ای و حکیم جلوه بود و در علوم عقلی و نقلی تبحر داشت . میرزا مهدی آشتیانی که به « فیلسوف شرق» شهرت داشت.

حدود سی سال در حوزه فلسفی – عرفانی تهران تدریس کرد و صدها شاگرد تربیت کرد که هر کدام فرهیخته عصر خویش بوده اند. یک بار یکی از شاگردان از ایشان پرسید: مطالب شما یافتنی بود یا بافتنی ؟ فرمود: آنچه گفتم به علم الیقین بود ، اما به عین الیقین راه نبردم و ادامه داد : در سفر سالکی خواست مرا به خدمت خود در آورد و تربیت کند گفتم به خاطر پدرم باید برگردم اما او گفت اگر بروی پدر را نمی بینی و چون برگردی مرا نمی یابی من برگشتم و همان طور شد که او گفت و سلوک من تمام نشد .

آیت الله ربانی می فرمود : عارفی به من گفته بود میرزا مهدی آشتیانی همچون دریای متلاطمی است ، مواظب باش امواج سهمگین او تو را از جا نکند.

در یکی از جلسات از او درباره اسم اعظم سوال کردند ، پاسخ داد: اسم اعظم خود انسان است، انسان باید خودش را پیدا کند.

روز اخر عمر شریفش رو به قبله نشسته مشغول اذکاری بود تا اینکه صدایش شنیده شد که می گفت : یا ارحم الراحمین در ذکر سوم یا ارحم الراحمین ، قدم از تنگنای ناسوت برداشت و روی در فضای دلگشای لاهوت نهاد.