ماه مبارک رمضان، شهر الله و ماه خداست. ماه تجلی حضرت حق در کعبه ی دل مؤمن، و به تعبیری ماه تجلیه است. وقتی سالک وجودش را از زشتی ها، آلودگی ها، پلیدی ها و تعلّقات به ما سوی الله خالی کرد و با زیبایی های پیغمبر اکرم صلی الله علیه و اله زینت داد؛ دل او خانه ی خدا و کعبه ی حقیقی می شود. حضرت حق در چنین دلی تجلی می کند و مؤمن به لقاء الله نائل می شود....   

اربعین که به معنای چهلمین روز یک واقعه است، بیانگر اسرار عجیبی است. در نظام آفرینش عدد چهل نقش خاصّی دارد. این عدد از جمله اعداد پرعظمت در حوزه ی علوم غریبه است. آنها که با علم جفر آشنا هستند و ریاضیات علوم غریبه را می دانند، برای اعداد نقش های تعیین کننده ای در عالم قائلند. در آفرینش هم عدد چهل عدد خاصّی است. 

ماه مبارک رمضان، ماه بهار دلهاست. عید و ایام جشن و سرور اولیاء خداست. در این ماه وجود اولیاء الهی، یکپارچه شور و شعف است. حضرت سید الساجدین، امام زین العابدین- علیه السلام- دردعای۴۴ صحیفه سجادیه، که دعای ورود به این ماه با عظمت است؛ اینچنین می فرمایند: «حمد خدایی راست که توفیق حمدش را به ما عطا فرمود و ما را از جمله دوستان خویش گردانید تا به خاطر محبت هایش سپاسگزار باشیم و ما را به سبب سپاسگزاری پاداش نیکوکاران عنایت فرماید.»  

انسان در قرائت و تلاوت قرآن، به هر آیه ای که می رسد، با هر محتوایی که آن آیه دارد، باید سعی کند که حق آن آیه ادا شود. معنای ادا شدن حق این است که اگر در آیه امری شده است، خود را برای اجرا آماده کند، اگر نهی یی شده است، بر ترک مصمّم شود، اگر وعده ای داده شده است، روح امید در او اوج گیرد، اگر وعیدی داده شده است،  از آن وعید و تهدید، همه ی وجودش را خوف و ترس فراگیرد و اگر پند و موعظه داده شده، با گوش پندپذیر بشنود و آن پند را با گوش جان استماع کند و به کار بندد.    ۹۴/۰۲/۰۱

انسان که به موت برسد به یقین رسیده است. " واعبد ربّکَ حتّی یأتیکَ الیَقین" یقین بعضاً به موت تفسیر شده است؛ یعنی عبادت کن تا زمانی که مرگت فرا برسد؛ تا زنده هستی عبادت کن. یقین را به موت تعبیر کرده اند؛ لذا موت منزل اوّل یقین است. حالات مرده را در نظر بگیرید، علائم جنازه ی  مُرده، علائم یک انسان اهل یقین است که تازه وارد وادی یقین می شود. البته منزل اوّل است. یقین منازل بزرگتری دارد؛ منتهی اولین منزلش موت است.     

ماه محرم طی شد. ماه صفر هم دارد طی می شود. به خودمان برگردیم. کمی فکر کنیم. ببینیم توشه ای که از این دو ماه می گیریم چیست؛ قبل از ماه محرم چه کسی بودیم و در مکتب محرم و صفر چه تحوّلی در ما اتّفاق افتاد. وقایع را نقل کردن، مصائب را یادآوری کردن، اشک ماتم بر دیدگان جاری کردن، همه ی اینها بسیار ارزشمند است؛ امّا همه ی اینها مکتبی است که باید از ما انسان متعالی و حسینی بسازد...    

اشخاص از نظر میزان برخورداری از محبّت و قوّت و ژرفای آن در وجودشان، به سه گروه تقسیم می شوند. گروه نخست را می توان به بلبل تشبیه کرد که عشق او به گل، همراه با چهچه و نغمه خوانی و سر و صداست. دومین گروه محبّان را، که عشقشان عمیق تر  است، می توان به پروانه تشبیه کرد. سومین گروه محبّان، که در حدّ اعلای عشق قرار دارند، به منزله ی خود شمعند که بی سر و صدا و های و هو، می سوزد و آب می شود...  

یکی از معضلاتی که امروز در قشر جوان و تحصیلکرده ی جامعه ی ما وجود دارد، گرایش به سمت عرفان های انحرافی و نوعی باطنی گری است. این گرایش ها به دو دسته ی کلّی تقسیم می شوند: دسته ی اوّل، گرایش به سمت عرفان های بومی، مثل فِرَق صوفیه و دسته ی دوم، گرایش به عرفان های وارداتی است. عرفان هایی که از نقاط مختلف دنیا، در جامعه ی ما ترویج می شود چه به صورت مستقیم و از طریق طرفداران و علاقه مندان به این مکاتب عرفانی و باطنی، و چه از طریق سایت های اینترنتی و رسانه ها...    

حوادث اخیر فلسطین اشغالی، نمایانگر چهره کریه اصحاب شیطان

در ایّام خاصّی به سر می‌بریم. دنیا به تلاطم خاصّی مبتلا شده است؛ ایّامی است که در آن، آنچه در باطن عالم است، بیرون می‌ریزد. مقصودم حوادثی است که در فلسطین اشغالی اتّفاق افتاد و معلوم نیست تا کِی به طول خواهد انجامید و چه پیامدهایی خواهد داشت. حوادث فوق‌العاده‌ای در جریان است که طیّ آن، پرده‌ی دیگری از چهره‌ی کریه اصحاب شیطان کنار رفت و ددمنشی و درّنده‌خویی انسانی که رابطه‌اش را با خدای متعال قطع کرده و از تبعه‌ی شیطان شده، در برابر دیدگان همه‌ی مردم جهان، به‌روشنی آشکار شد...

روز عید غدیر، عید الله الاکبر و عید آل محمّد علیهم السّلام و عظیم ترین اعیاد است و حق تعالی پیامبری را مبعوث نفرموده مگر آنکه این روز را عید کرده  و حرمت آن را دانسته است و نام آن در آسمان روز عهد معهود است.