مجلس سیّدجلال

آقا! دستوری بفرمایید!

بعد از ازدواج، سیّدجلال هروقت آقای انصاری‌همدانی را می‌دید به ایشان عرض می‌کرد: «آقا! دستوری به من بفرمایید.»

یک بار ایشان فرمودند: «شب‌های چهارشنبه کسی را به منزل بیاورید احکام شرعی بگوید.»

مهندس تناوش، آقای علی صفایی را که واعظ بودند، برای این کار دعوت کردند.

یک بار دیگر که دستور خواستند، ایشان فرمودند: «ده شب اوّل محرّم را در منزل روضه بگذارید و شب آخر هم شام بدهید.»[۱]

به فرمایش آیت‌الله انصاری‌همدانی، در منزل سیّدجلال، مجلس روضه‌ی اهل‌بیتعلیهم السلام دائر شد. سخنران مجلس آقای عبدالحسین معین شیرازی بودند، گاهی هم حاج‌آقا دولابی صحبت می‌کردند؛ تا اینکه به پیشنهاد حاج‌میرزا اسماعیل دولابی، مهندس تناوش، شروع به سخنرانی در مجالس شب‌های چهارشنبه کردند.[۲]

در آن سال‌ها، مهندس تناوش خیلی از جوان‌ها را به راه آورد. او از دل سخن می‌گفت و حرفی که از دل برآید خیلی ارزشمند است.[۳]

مهندس تناوش شیرین‌بیانی خاصی داشت، و با توجّه به روحیه و سنّ افراد آنها را جذب می‌کرد.[۴]

شاگردانش که به مجلس شب‌های چهارشنبه می‌آمدند همه دوستش داشتند. با احترام می‌آمدند و حریم ادب آن مجلس را نگه می‌داشتند. آقای تناوش اوّل با گفتن چند مطایبه مجلس را خودمانی می‌کرد تا فضا برای دوستان راحت شود. بعد صحبت را آغاز می‌کرد.[۵]