۸/ آگاهی از عاقبتِ امور

مرحوم تناوش از زمانی که خدمت آیت‌الله انصاری‌همدانیرحمه الله رسید، تحوّلات و مکاشفات بسیاری داشت و از عاقبت امور آگاه شده بود.[۱]

دکتر محمّدحسن نمازی می‌گوید:

روزی مهندس تناوش در خیابان ملک به منزل ما آمد. در آن روزگار من خانه‌ی اجاره‌ای محقری داشتم. در دانشگاه درس می‌خواندم و در حال گرفتن تخصّص بودم. با هم صحبت‌ها داشتیم. زمانی که می‌خواست به خانه مراجعت کند، به من گفت: «نگران اوضاع نباش! وضع مالی‌ات خوب می‌شود. همه‌ی کارهایت را به خدا بسپار. امور تو را خودش درست می‌کند. با فکر و تدبیر ما کارها پیش نمی‌رود.» بعد از گذشت مدتی هر آنچه گفته بود و پیشاپیش از آن خبر داده بود، محقَّق شد. الآن هم همه‌ی کارهای خود را به خدا واگذار می‌کنم. هر وقت خودم برنامه‌ریزی می‌کنم، درست نمی‌شود. تا به او می‌سپارم، خودبه‌خود درست می‌شود. و این درس بزرگی از سوی مرحوم تناوش بود.[۲]

زمانی هم که خواهر کوچکم برای ادامه‌ی تحصیلش قصد رفتن به خارج از کشور را داشت، با ایشان مشورت کرد. مهندس به او گفت: «فعلاً نرو! چون مدت کوتاه دیگری فردی با این مشخصات به خواستگاری تو می‌آید و تو با او ازدواج می‌کنی و به خارج می‌روی، همه‌ی کارهایت هم درست می‌شود.» مرحوم تناوش حتّی مشخصات صورت آن شخص را هم به خواهرم گفته بود.

خواهرم حرفِ مهندس را پذیرفت و سفرش را به تعویق انداخت. نتیجه این شد که بعد از مدّت کوتاهی شخصی که مهندس خبر داده بود و از بستگان دور ما بود، به خواستگاری خواهرم آمد و با هم ازدواج کردند و به‌اتّفاق هم به خارج رفتند. واقعاً مهندس تناوش به عاقبت امور آگاه بود.[۳]