۱۱/ با پنچری چه کنیم؟

اواخر عمر شریفش، شبی در ماه مبارک رمضان به افطاری دعوت شدیم. قلباً به دلیل شرایط جسمانی‌اش رضایت نداشت بیاید؛ امّا با اصرار من راضی شد. با ماشین شخصی عازم آنجا شدیم. در راه ماشین پنجر شد. ناراحت شدم از اینکه من او را وادار به آمدن کردم و حالا با کسالت و بیماری‌اش تکلیف پنچری ماشین چه می‌شود؟ متوسّل به امام‌عصرعجّل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشّریف شدم و در دل گفتم: «یا حجت‌بن‌الحسن! فرجی کن!»

مرحوم تناوش از ماشین پیاده شد و دعایی خواند. بعد از دقایقی دیدم جوان رعنایی با سیمایی زیبا آمد و به مهندس گفت: «آقاجان! بگذارید من پنچری را بگیرم.» پنچری را گرفت و در مقابل هم راضی نشد مبلغی از مهندس دریافت کند.

واقعاً مرحوم تناوش دعایی که می‌کرد به اجابت می‌رسید.[۱]