۱۶/ کاروباری که خوب شد

زمانی که منزل‌مان در خیابان وزرا (شهید خالد اسلامبولی کنونی) بود، بعضی همسایه‌ها برای استخاره نزد مرحوم تناوش می‌آمدند. مثلاً یکی از همسایه‌ها وقتی برای استخاره آمد، مرحوم تناوش به او گفت: «شما قصد دارید وارد کارِ ساخت‌وسازِ مسکن بشوید؟»

همسایه‌مان با تعجّب گفت: «بله!»

مرحوم تناوش به او گفت: «خیلی عالی است!»

او هم خانه‌ای را که داشت فروخت و وارد کار ساخت‌وسازِ مسکن شد.

مدّتی از این خانواده خبری نداشتم تا اینکه بعد از فوت مرحوم تناوش روزی که به امامزاده صالح علیه السلام می‌رفتم در اتوبوس خانمِ ایشان را دیدم. خیلی ابراز تأسّف و تألّم کرد از درگذشت جلال و گفت: «چقدر آقای تناوش مرد خوبی بود. خدا عوضش دهد. ما واقعاً از سرِ جوابِ آن استخاره به یک لقمه نان رسیدیم و کاروبارمان خوب شد.»[۱]