۱۲

نوبهار جان طرب‌انگیز شد؛ انوار لایزال تابیدن گرفت؛ رشته‌ی الفت ناگسستنی شد؛ مهربانان در کاهش صیقل روحم گشتند؛ کلبة محقّری را منوّر؛ قلب شکسته‌ای را امیدوار؛ روح عاصی‌یی را غُنودند؛ حاصل یک عمر تبهکاری را با نوازش و لطف ابدی جزا دردادند؛ منصور محمدیصلی الله علیه و آله با رایت ولایت و قاضیان درگاه ازلی با انوار ابدی لطفِ جلالی[۱] ساز نمودند. قلم عفو بر جرائم و حبّ و ولایت شه‌کونین نصیب دادند. مرحبا! فجزاک الله یا رسول الله افضلَ الجزاء، اکثرَ الجزاء، اَوفَی الجزاء، بحقّ فاطمهعلیها السلام.

جلال