۱۳

امشب دعا گفتم یا دعا کردم؟ چه کار کردم، خدا می‌داند و بس. سرم پایین بود. روحم در آسمان‌ها پرواز می‌نمود. حالت عجیبی بود. صدای اطرافیان را نمی‌شنیدم. اطاق ساکت بود. چشمانم بسته می‌شد. بدنم می‌لرزید. نَفَسم حبس شده بود. مثل اینکه با معبود بی‌همتا سخن از همه جا می‌گفتم؛ از همه چیز می‌خواستم؛ برای همه می‌خواستم؛ برای او بیش از همه خواستم؛ چون او را سزاوارتر و لایق‌تر از همه می‌دیدم؛ بدین جهت بزرگترین نعم الهی را برای او خواستم - حبّ و ولایت علی علیه السلام به سرحدّ امکان - خدا را به علی علیه السلام خواندم و علی علیه السلام را به او. شاید واسطه‌ای هم در بین بود؛ بلی بود. بی‌واسطه به منزل و مأوای او راه یافتن مشکل و شاید غیرممکن است. بدین جهت بود علی علیه السلام را واسطه قرار دادم و بعد او را واسطة خود و علی علیه السلام انتخاب نمودم. هر دو راضی به نظر می‌رسیدند. تفاوتی در رضای آنها ندیدم. آیا ممکن است؟ اگر از من بپرسید؛ البتّه.

درویشی خوش سروده «به علی شناختم من به خدا قسم خدا را»

جلال