۱۵

نیمه‌شب‌ها در حریم دوست بزمی مصفّا، صفای خاطر جانان را دوچندان و امید وصلش را زیادت می‌نماید. نسیم صبحگاهی مژدة ملاقات دلبر را چنان نوید می‌دهد که از حضیض ذلّتم به اوج عالی سوق می‌دهد. باد صبایش عطرآگین، پرتو نورش حیات‌بخش جان و تن است. منظره‌ای بس دلپذیر غُلغُله‌ای درون محفل تنم به وجود آورده که وصف‌شدنی نیست.

من به آرزوی روی تابانش دچار حیرت؛ و جملة آرزوهایم را در مقابل این موهبت الهی از یاد برده‌ام.

ای کاش که امشب را شب وصل قسمت نموده بودند.

جلال