یک تذکّر و یادآوری ضروری

پیشتر گفتیم که هر حقیقتی از حقایق هستی‌، یک نمود آفاقی و خارجی و یک جلوه و مصداق باطنی و انفسی دارد؛ لذا حجّت‌خدا که بزرگترین آیه‌ی حضرت حق جلّ‌وعلاست، هم در درون و باطن انسان‌ها و هم در ظاهر و عالم بیرون حضور دارند. غیبت و ظهور آن حضرت نیز هم مصداق باطنی و درونی دارد و هم مصداق خارجی و بیرونی. غیبت از یک‌سو‌ انفسی و انفرادی است و برای نیل به ظهور و دیدار باطنی امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف باید از طریق سلوک الی‌الله شایستگی تشرّف به حضور حجّت‌خدا و ملاقات ایشان برای شخص فراهم شود. ازسوی دیگر‌ غیبت و ظهور آفاقی نیز وجود دارد‌؛ بدین‌معنا که حجّت‌خدا از عموم خلق پنهان و ناشناس‌اند تا آنکه با فراهم شدن زمینه‌ی ظهور عمومی ایشان در جهان، به امر الهی خود را عرضه و معرّفی کنند و بر همگان آشکار شوند و قیام کنند و حکومت جهانی معنویّت، توحید، عدالت، رفاه، امنیّت و فضیلت را در پرتو اسلام و قرآن تشکیل دهند.