عبادات به دو گروه کلّى تقسیم مى‌شوند: عبادات تکوینى و عبادات تشریعى.

۱/ عبادات تکوینى : در نظام تکوین، هر علّت بر معلول خود اشراف و افاضه و هر معلول در برابر علّت خود انقیاد و خضوع دارد. به انقیاد و خضوع تکوینى و قهرى مخلوقات در برابر حضرت حق، عبادت تکوینى گفته مى‌شود. منظور از اسلام و سجده‌ى تکوینى ممکنات در برابر خدا، که قرآن به آن اشاره کرده است، همین عبادت تکوینى است و لازمه‌ى قانون علّیّت مى‌باشد.

۲/ عبادات تشریعى : عبادات تشریعى، چه در معناى عام و چه در معناى خاص آن، ویژه‌ى موجودات مختار است و آزادانه و با انتخاب و اختیار شخص عبادت‌کننده انجام مى‌شود.

عبادات تشریعى به دو گروه تقسیم مى‌شوند.

(۱) عبادات عملى : یعنى اعمالى که توسّط موجود مختار در مقام عبادت انجام مى‌شود. عبادت‌هاى عملى هدف‌هاى محدودند؛ چون عمل در دنیا ختم مى‌شود و پس از مرگ، انسان، صاحب عمل اختیارى نیست. لذا پس از مرگ، در برزخ و قیامت تکامل عملى وجود ندارد.

(۲) عبادات شهودى : یعنى شهود جلال و کبریایى حضرت حق و حالت خضوع و ذلّت عبد در مواجهه‌ى با عظمت خداوند. عبادت‌هاى شهودى هدف نامحدودند؛ زیرا شهود پس از دنیا نیز به‌طور نامحدود استمرار مى‌یابد. لذا پس از مرگ، در برزخ و قیامت تکامل علمى و شهودى وجود دارد و بسیارى از پرده‌هاى غیب، پس از مرگ کنار مى‌روند و در نتیجه، شهود حاصل مى‌شود.