واژه‌ى ذکر در آیات قرآن متضادّ واژه‌هاى نسیان،[۱] به معناى فراموشى کامل، و غفلت،[۲] به

معناى عدم توجّه و حضور ذهن به کار رفته است. در نتیجه، واژه‌ى ذکر در قرآن به معناى این است که امرى نه تنها به‌طور کامل به فراموشى سپرده نشده باشد، بلکه در ذهن و دل شخص حاضر باشد. با توجّه به اینکه این حضور مى‌تواند شدید یا ضعیف باشد، مى‌توان دریافت که ذکر داراى مراتب شدّت و ضعف است.[۳]

بنابراین ذکر خدا، یعنى یاد و توجّه به خدا در ذهن و دل. این توجّه و یاد مى‌تواند ضعیف یا شدید باشد.