در پایان، ضمن توصیه‌ى خوانندگان محترم به مطالعه‌ى دو کتاب «مصباح الهدى» و «سرّ حقّ»، از مؤلّف این اثر، براى آشنایى بیشتر با عرفان عملى و ظرائف آن، سخن را با ابیات زیر از مثنوى مولوى ختم مى‌کنم و خدا را سپاس مى‌گزارم که نگارش این کتاب که با نام مولایمان حضرت بقیة الله الاعظم، ارواحنا فداه، و با اهداء به محضر آن بزرگوار آغاز شد، در شب نیمه‌ى شعبان که مصادف با میلاد آن امام و قبله‌ى عارفان است، خاتمه یافت.

این همه گفتیم لیک اندر بسیج         بى‌عنایت خدا هیچیم، هیچ

بى‌عنایات حق و خاصان حق         گر مَلَک باشد سیاهستش ورق

اى خدا، اى فضل تو حاجت‌روا         با تو یاد هیچ کس نبود روا

این قدر ارشاد تو بخشیده‌اى         تا بدین بس عیب ما پوشیده‌اى

قطره‌ى دانش که بخشیدى ز پیش         متّصل گردان به دریاهاى خویش

گر غلط گفتیم اصلاحش تو کن         مصلحى تو اى تو سلطان سخن

کیمیا دارى که تبدیلش کنى         گرچه جوى خون بود نیلش کنى

این چنین میناگرى‌ها کار توست         این چنین اکسیرها اسرار توست

وَ آخِرُ دَعوینا اَنِ الحَمدُ ِللهِ رَبِّ العالَمینَ