۞            مؤمن نزد خدا شریف است و یک موی او را در قبال همه‎ی زمین و آسمان نمی‎دهد.

۞     صاحب مال، قیمت مال را می‎داند. خدا یک موی سر مؤمن را به همه‎ی عالم نمی‎فروشد. شما قیمت خودتان را نمی‎دانید، لذا گاهی اوقات خودتان را ارزان می‎فروشید. بهلول الاغ لنگی داشت. آن را به حراجی داد تا بفروشد. حراجی شروع به تبلیغات کرد که این الاغ نیست، بلکه براق است و همان مرکبی است که پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم با آن به معراج رفتند. آن‎قدر از آن الاغ تعریف کرد که خود بهلول باورش شد و دید حیف است آن را بفروشد؛ لذا فریاد زد نمی‎فروشم، نمی‎فروشم و حقّ‎الزّحمه‎ی حراجی را داد و الاغ را پس گرفت. بدن مؤمن به راستی براق است و با آن عبادت می‎کند و به معراج می‎رود. هر چه خدا و اولیای خدا می‎گویند تو خوبی و باارزشی، تو باور نمی‎کنی و خودت را بد و کم‎ارزش می‎دانی. مشکل در باور خودت است. شخصی که خود را فقیر و بد می‎پندارد و لذا خود را ارزان می‎فروشد، اگر کسی پیدا شود که بتواند برای او حقّ مطلب را در توصیف ارزش و بزرگی یک دوست اهل بیت علیهم السّلام ادا کند و آن شخص هم آن را باور کند، دیگر حاضر نخواهد شد آن را در قبال متاع کم‎ارزش دنیا بفروشد.

۞            ما مصنوع خدا و ائمّه علیهم السّلام هستیم. آنها به کار خودشان ایمان دارند، بیایید ما هم به خودمان ایمان بیاوریم.

۞            شما خودتان را کوچک نشمارید. هر چه که خود را کم‎ارزش دیدید، خدا قادر است شما را قیمتی کند.

۞     به من می‎گوید دعا کن خدا ما را و اعمال ما را قبول کند. می‎گویم خودت قبول داری؟ محکم می‎گوید: نه. خودت باید قبول کنی، قبول تو شرط است.

۞     جنین در رحم مادر وقتی چهار ماهه شد و روح در او دمیده شد، دیه‎اش ده برابر می‎شود. عبد در رحم دنیا هم ابتدا نماز می‎خواند و عبادت می‎کند تا اینکه محبّت امیرالمؤمنین علیه السّلام در او دمیده می‎شود. آن‌وقت شرافتش ده برابر می‎شود و خدا یک موی او را با همه‎ی عالم عوض نمی‎کند.

۞     اَلمُؤمِنُ کُلُّ شَیءٍ: مؤمن همه‎چیز است و جامع ماسوا است، ولی کافر لا شیء است. لذا در حدیث قدسی حق‎تعالی می‎فرماید:  آسمان‎ها و زمین گنجایش مرا ندارد ولکن قلب بنده‎ی مؤمن من گنجایش مرا دارد.  ببین قلب و جان مؤمن چقدر بزرگ و وسیع است!

۞     وقتی ایمان می‎آید، انسان بزرگ می‎شود و مثل کسی می‎شود که از محلّ بلندی به محلّ زندگی و رفت و آمد مورچه‎ها نگاه می‎کند و مبدأ و مقصد آنها را یک‌جا می‎بیند، او هم خلایق را همین‎طور مشاهده می‎کند و گذشته و آینده‎ی آنها را مطّلع است.

۞     جسم و نفس و روح ما ظرف جسم و نفس و روح ائمّه علیهم السّلام است. ما ظرفیم و آنها مظروفند. قربان این ظرف که چنان مظروفی دارد.

۞            صَدرُ العَاقِلِ صُندُوقُ سِرِّهِ: سینه‎ی شخص عاقل صندوق اسرار الهی است.

۞     لا یَستَوِی الخَبیثُ وَ الطَّیِّبُ وَ لَو اَعجَبَکَ کَثرَةُ الخَبیثِ: خبیث و طیّب با هم برابر نیستند، ولو فراوانی خبیث تو را به شگفت آورد. لِیَمیزَ اللهُ الخَبیثَ مِن الطَّیِّبِ: تا خداوند خبیث را از طیّب متمایز سازد. خداوند خبیث را از طیّب جدا می‎کند، چون طیّب ثابت است و خبیث داخل آن شده، لذا او را خارج می‎کند.

۞     دوستان اهل بیت علیهم السّلام حکم بلد طیّب را دارند. وَ البَلَدُ الطَّیِّبُ یَخرُجُ نَباتُهُ بِاِذنِ رَبِّهِ: زمین پاک، گیاهش را به اذن پروردگارش بیرون می‎دهد. دیگران حکم بلد خبیث را دارند که جز تُنُک در آنها نمی‎روید.

۞     مؤمنین و دوستان اهل بیت علیهم السّلام، جوانه‎ی بهشتند. جوانه از کنار یک درخت قدیمی‎ می‎روید و سریع رشد می‎کند و میوه می‎دهد. امّا جوان نهالی است که تازه کاشته‎اند و مدّت‎ها طول می‎کشد رشد کند و میوه بدهد.

۞     جوانه خیلی زود بار می‎دهد. خود درخت ممکن است ده سال طول بکشد تا بار بدهد، ولی جوانه یکی دو ساله بار می‎دهد. جوانان شیعه جوانه‎های محمّد و آل محمّدند علیهم السّلام. امام حسن و امام حسین علیهما السّلام آقای جوانان اهل بهشتند.

۞            دل مؤمن خانه‎ی بهشت است؛ در کوچک‌ترین آن می‎توان همه‎ی اهل عالم را مهمان کرد. نمونه‎اش دعاهای مؤمن است.

۞     دل که غمناک شود، خیلی کوچک می‎شود و دیگر نمی‎شود چیزی در آن ریخت. دل مؤمن آن‎قدر وسیع است که آسمان و عرش و کرسی و خود خدا در آن جا می‎گیرند؛ ولی وقتی غمناک شود، کوچک می‎شود.

۞            جهنّم از مؤمن فرار می‎کند، چون آتش سردی که او دارد، جهنّم را خاموش می‎کند. آتش محبّت خوبان سرد و لذیذ است.

۞     دو زمین داریم؛ یکی زمین گِل و دیگری زمین دل. زمین دل مال امام زمان عجّل‌الله‌‌تعالی‌‌فرجه است. مؤمنین روی زمین دل می‎نشینند. شما هم اگر هنوز دوکاره هستید، عن‎قریب خدا کارتان را یک‌طرفه می‎کند.

۞     فى بُیُوتٍ اَذِنَ اللهُ اَن تُرفَعَ: در خانه‌هایی که خداوند اجازه داده است رفعت یابند و بالا روند. دل مؤمن خانه‎ی اهل بیت علیهم السّلام است و از زمین دل مؤمن به آسمان می‎بارد، مثل زمین کربلا در روز عاشورا.

۞            اعمال مؤمن مال امام است، صفات مؤمن مال پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم است و ذات مؤمن مال خداست.

۞            مؤمن ذاتش صدا می‎زند: لا اِلهَ‌‌ اِلاَّ اللهُ، اخلاقش صدا می‎زند: مُحَمَّدٌ رَسولُ‌ اللهِ و افعالش صدا می‎زند: عَلیٌّ‌ وَلىُّ‌ اللهِ.

۞            متّقین در برابر نفس و شیطان و دنیا مثل شتر هیجده ماهه‎اند که نه سواری می‎دهند و نه بار می‎کشند و نه شیر می‎دهند.

۞     اهل ولایت و اهل بهشت بااشتها می‎خورند. اشتها نامحدود است (اُکُلُها دائِمٌ: خوردنی‎هایش دائمی ‎است. ما تَشتَهیهِ الانفُسُ: هر چه نفس‎ها اشتها نمایند)؛ امّا اهل دنیا با گرسنگی می‎خورند، کمی ‎که خوردند، سیر می‎شوند و کمی ‎که از سیری آنها گذشت، دوباره گرسنه می‎شوند. سیری و گرسنگی مال بدن است و اشتها مال روح است. در بهشت بااشتها می‎خورند و می‎آشامند.

۞     همه‎ی تبعات اخروی و دنیوی که برای تخلّف و ترک احکام ظاهری شریعت گفته شده، مال مسلم است. مؤمن همه‎ی اعمالش از داخل است. مؤمن در ظاهر هم عمل می‎کند، ولی عمل ظاهرش از آثار باطنش است. اسلام مال دنیاست و ایمان مال آخرت است.

۞     در حدیث است که خداوند بعضی را دوست دارد و عملشان را دوست ندارد و به عکس، کسانی هستند که خداوند عملشان را دوست دارد و خودشان را دوست ندارد. روز قیامت اوّل خود فرد را می‎کشند، بعد عملش را وزن می‎کنند. همان‎طور که ارزش انگشتر عمدتاً بسته به عیار طلای آن است تا وزن و شکل آن، ارزش اعمال هم بیشتر بسته به معرفت و کمال انجام دهنده‎ی آن است تا مقدار و شکل عمل.

۞     ممکن است خداوند کسی را دوست داشته باشد، ولی عملش را دوست نداشته باشد و برعکس؛ یعنی خدا عملش را دوست داشته باشد؛ امّا خودش را دوست نداشته باشد. مهم آن است که خود شخص محبوب باشد، مثل دوستان اهل بیت علیهم السّلام. دشمنان اهل بیت علیهم السّلام خودشان از نظر افتاده‎اند، هر چند به ظاهر اعمال خوبی داشته باشند.

۞            کسی که خودش خوب است، کارش هم خوب است.

۞     اَلمُؤمِنُونَ حَلویُّونَ. مؤمنان شیرینی‎شناس و شیرینی‎پسند و شیرینی‎خور و شیرینی‎ساز و شیرینی‎فروشند و به دیگران هم شیرینی را می‎شناسانند و می‎خورانند. اخلاق خوب، کارهای خوب، معرفت و عبادت و ذکر خدا، محبّت خدا و اولیای خدا، همه حلاوت دارند و شیرینی‌اند. پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم با اخلاقشان به مردم شیرینی نشان می‎دادند.

۞            مؤمن مثل عطر است، هم‎چنان که عطر خودش را معرّفی می‎کند، مؤمن هم با عمل و اخلاقش معرّف خود است.

۞            متّقین در دنیا کلامشان ذکر است و سکوتشان فکر و نظرشان عبرت. دنیا مَتجر اولیا و بندگان خداست.

۞            مؤمن، چهار فصل و شب و روز دارد. حالات مختلف او مثل اوقات شبانه‎روز و مثل چهار فصل فرق می‎کند.

۞            بهجت و غم محبّین اهل بیت علیهم السّلام ، بهجت و غم واقعی است.

۞     دوست اهل بیت علیهم السّلام خنده نمی‎کند، مگر به خاطر نزدیک شدنش به خدا و خوبان خدا، گریه هم نمی‎کند، مگر به خاطر دور شدنش از آنها.

۞            مؤمن که از آب ولایت آفریده شده است، آب کُر است و پاک و پاک کننده است.

۞      مؤمن در آخرالزّمان در دنیا غریب است و پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود: طوبىٰ لِلغُرَباءِ: خوشا به حال غریب‎ها. چون غریبِ در دنیا قریبِ در آخرت است. غریب‎ها به هم قریبند. حتّی در عقد اخوت روز عید غدیر، همه‎ی حقوق برادری را به یک‌دیگر می‎بخشند، جز اینکه تنها به بهشت نروند.

۞     محبّت و معرفت و ذکر خدا، آب است. مؤمن مثل ماهی است که همه‎ی وجودش از آب درست شده و در آب غوطه‎ور است، ولی دائم می‎گوید آب، آب. ماهی بزرگی در اقیانوس‎هاست به نام هیُّون. گاهی اوقات به خشکی می‎افتد. وقتی به خشکی افتاد، چند روز بالا و پایین می‎پرد تا جان بدهد. روز آخر پوستش شکاف برمی‎دارد و پوست می‎اندازد. از زیر پوست دو بال در می‎آورد و با آن بال‎ها پرواز می‎کند و دوباره به اقیانوس بر می‎گردد. مؤمن هم مثل هَیّون است. وقتی به دنیا افتاد، آن‌قدر سجده می‎کند و سر برمی‎دارد تا بالأخره پوست بیندازد و بال در بیاورد و به جایگاه اوّل خود بازگردد.

۞     وقتی حضرت موسی علیه السّلام به خداوند عرض کرد: رَبِّ اَرِنى اَنظُر اِلَیکَ: خداوندا خودت را به من بنمایان تا به تو بنگرم، پاسخ آمد که: لَن تَرانى وَلکِنِ انظُر اِلَی الجَبَلِ: هرگز مرا نخواهی دید، ولکن به کوه نگاه کن. فَلَّمَا تَجَلّیٰ رَبُّهُ لِلجَبَلِ: پس آنگاه که خداوند به کوه تجلّی کرد. در حدیث است که: اَلمُؤمِنُ کَالجَبَلِ: مؤمن مانند کوه است. یعنی به مردان خدا نگاه کن که تجّلی خدا هستند.

۞            اَلمُؤمِنُ کَالجَبَلِ الرّاسِخِ لا تُحَرِّکهُ العَواصِفُ: مؤمن همچون کوه استوار است، بادهای شدید و سختی‎ها مؤمن را تکان نمی‎دهد.

۞            لباس مؤمن در آسمان و زمین و در بهشت از حریر است؛ یعنی آزاد.

۞            هر مؤمن یک بار می‎میرد و یک بار شهید می‎شود. اگر ابتدا مُرد، خدا او را در رجعت زنده می‎کند تا در رکاب امام به شهادت برسد و اگر ابتدا به شهادت رسید، خدا او را در رجعت زنده می‎کند و پس از آن به مرگ عادی از دنیا می‎رود. بهترین وقت برای قربان شدن، بعد از نایل شدن به موت و ملاقات است.

۞     مؤمن مثل گل است. وقتی آب به گل‎ها نرسد، گل‎ها گردن کج می‎کنند و سر به زیر می‎افکنند و التماس آب می‎کنند. وقتی آب به آنها رسید، شاداب می‎شوند و سرشان را بلند می‎کنند و تشکّر می‎کنند. وقتی آبِ ذکر خدا و خوبان خدا به دوست اهل بیت علیهم السّلام نرسد، پژمرده می‎شود و سرش پایین می‎افتد و التماس می‎کند. وقتی آب به او رسید، شاداب می‎شود و سرش را رو به آسمان بلند می‎کند و تشکّر می‎کند.

۞     مؤمن خیلی زیرک و زرنگ است، حتّی سر شیطان کلاه می‎گذارد. همه از شیطان فرار می‎کنند، شیطان از مؤمن می‎گریزد. همه از آتش می‎ترسند، آتش از مؤمن می‎ترسد و فرار می‎کند. اگر شیطان به مؤمن حرفی بزند، موجب رشد مؤمن می‎شود. همان‎طور که وقتی شیطان به حضرت عیسی علیه السّلام گفت: اگر تو زاهدی، پس چرا به دنبال کلوخی هستی که برای خوابیدن زیر سرت بگذاری؟ حضرت عیسی علیه السّلام کلوخ را پرت کرد و خاک شد و فرمود: تا زنده‎ام، دیگر کلوخ زیر سرم نمی‎گذارم. شیطان هم گفت: من هم تا زنده‎ام به مؤمن حرفی نمی‎زنم.

۞     همان‎طور که جنین در رحم مادر در یک کیسه‎ی آب و در کنار جفت قرار دارد تا در اثر ضربات، آسیب به او نرسد، مؤمن هم در دنیا و در رحم عالَم طبیعت در یک کیسه از ایمان و تقوی قرار دارد و حوادث نمی‎توانند به او صدمه بزنند.

۞     پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم بارها فرمود: آه، آه، شَوقاً اِلىٰ اِخوانى: چقدر من مشتاق دیدار برادرانم هستم. اطرافیان سؤال می‎کردند؛ امّا نَحنُ اِخوانُکَ؟ مگر ما برادران شما نیستیم؟ حضرت صلّی الله علیه و آله و سلّم می‎فرمود: نه، شما اصحاب من هستید، لکن برادران من کسانی هستند که در آخرالزّمان خواهند آمد و بدون اینکه مرا دیده باشند، به من ایمان می‎آورند.

۞     مؤمن حسّاس است و ترس دارد. اشقیا حسّاس نیستند و ترس ندارند، از حیوانات هم پست‎ترند. مؤمن با ذکر خدا ترس و حسّاسیتش به تدریج از بین می‎رود. اَلا بِذِکرِ اللهِ تَطمَئِنُّ القُلُوبُ: با یاد خدا دل‎ها آرامش می‎یابد. مؤمن کامل هم مثل اشقیا بی‎‎رگ می‎شود. کسی که در کمال به نهایت برسد، از این نظر مثل کسی می‎شود که در شقاوت به نهایت رسیده است.

۞     حسّاس بودن خیلی خوب است، آن‎قدر از آن استفاده کنید تا آرام بگیرد. آن‌وقت حسّاس بودن می‎رود و یقین می‎آید. ان‎شاء‎الله کسانی که مؤمن را حسّاس کرده‎اند، با او بنشینند و حسّاسیتش را از او بگیرند و به جای آن به او رَوح و راحت بدهند و به سوی عزّت و یقین ببرند.

۞     کوثر خزانه‎ی خداست، دوست اهل بیت علیهم السّلام که به خزانه‎ی خدا پی برده است، هر قدر که به او می‎دهند، حتّی چند برابر پیغمبران سلف، باز می‎گوید خدایا این چیه؟ به بچّه هم بدهی قبول نمی‎کند.

۞     همان‎طور که یک ماهی کوچک که در دستت گرفته‎ای، بی‎‎محابا و وحشت از دستت به درون اقیانوس جست می‎زند، مؤمن هم بی‎‎وحشت و ترس به دریاهای ولایت می‎زند.

۞     حضرت علی علیه السّلام با خاک بیابان‎ها صحبت می‎کرد و روی آن خاک می‎ریخت. اصحاب پرسیدند که چرا چنین کاری می‎کنید؟ حضرت علیه السّلام فرمود: سینه‎ی من پر از علم است و کسی را نمی‎یابم که اهلیت آن را داشته باشد؛ لذا این حقایق را مثل تخم در زمین می‎کارم و در آخرالزّمان خواهد رویید. ان‎شاء‎الله ما همان تخم‎ها باشیم که روییده‎اند. البته چقدر خوب است که زارع هم بیاید کنار زرعش بنشیند. ان‎شاء‎الله امیرالمؤمنین علیه السّلام هم بیاید کنار ما.

۞            محمّد و آل محمّد علیهم السّلام اهل بیت خدایند و شیعیان و دوستان، اهل بیت محمّد و آل محمّدند علیهم السّلام.

۞     مردان اهل بیت علیهم السّلام یا مانند ائمّه علیهم السّلام پدر و یا مثل امام‎زاده‎ها برادر شیعیان و دوستانشان هستند. زن‎های اهل بیت علیهم السّلام هم یا مادر یا خواهرانشانند.

۞     در سفر معراج، پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم قطار شتری را ملاحظه کردند و از جبرئیل علیه السّلام پرسیدند این قطار شتر چیست؟ جبرئیل عرض کرد: ستاره‎ای هست که هر سی هزار سال یک بار طالع می‎شود و تا به حال سی هزار بار است که من شاهد طلوع آن بوده‌ام و در طول این مدّت، این قطار شتر را می‎بینم که هم‎چنان از اینجا در عبورند و هنوز به انتها نرسیده است. پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم پرسیدند بار این شترها چیست؟ جبرئیل پاسخ داد: بار آنها فضایل پسر عمّت علی علیه السّلام است.

با توجّه به اینکه در روایات داریم که مؤمن به کمال نمی‎رسد، مگر وقتی که خلق را مانند شترها ببیند. شاید آن قطار شتر در حقیقت همان دوستداران امیرالمؤمنین علیه السّلام باشند که سینه‎هایشان مملوّ از فضایل و محبّت آن حضرت است و از آغاز خلقت قافله‎ی آنها در راه است و گروه گروه متولّد می‎شوند و از دنیا عبور می‎کنند و می‎میرند و هنوز این قافله به انتها نرسیده است.

۞            در آخرالزّمان، دنیا و آخرت مؤمن یکی است؛ چه آبش کم شود و چه ایمانش، چه پولش گم شود و چه پُلَش، یکی است.