وجود این غریزه‌ را هیچ انسانی نمی‌تواند انکار کند. تمامی آنچه از گرایش انسان به دین در اشکال گوناگون در نزد همۀ جوامع و در زمان‌های مختلف مشاهده می‌نماییم، حقیقتاً شهادت می‌دهد که این غریزه‌ای اصیل در روح انسان است، گرچه نوع تعبیر از آن متفاوت باشد.

وقتی این غریزه اصیل باشد، نوعی تعبیر عملی را می‌طلبد. نظام عبادات آمده‌ است تا آن طلب را به نحوی صحیح و ثمربخش اشباع نماید. اشباعی که تعادل در اشباع عمومی همۀ غرائز انسانی را برقرار می‌‌سازد. و نیز آمده است تا اصول اعتقادی او را در همۀ اشکال این تعبیر عملی تثبیت نماید، بلکه فراتر از اصول اعتقادی، مفاهیم بلندی را همچون مهر ورزیدن به دیگران و مواسات و مساوات و سایر چیزهایی که در این‌جا مجالی برای برشمردن آن‌ها نداریم، تثبیت کند.