که مستحّب مؤکّدی است که در برابر آن ثواب بسیاری قرار دارد و این قرائت، هر‌چه شروطش را، از توجّه و تصمیم بر پیاده کردن و پیوند و تأثیرپذیری درونی، بیشتر دربرداشته باشد، طبعاً ثواب و مغفرت ‌بیشتری در پی خواهد داشت.

پیامبر ۶ در خطبه‌شان که بعضی از قطعات آن درگذشته ذکر شد، می‌فرماید: وَ مَن تَلا فیهِ آیَةً مِنَ القُرآنِ، کانَ لَهُ اَجرَ مَن خَتَمَ القُرآنَ فی غَیرِهِ مِنَ الشُّهُورِ: کسی که آیه‌ای از قرآن را در این ماه تلاوت کند، اجر کسی را خواهد داشت که در ماههای دیگر، قرآن را ختم نماید.

در روایات، فضیلت‌های زیادی برای قرائت قرآن در ماه رمضان آمده است، و بعضی از روایات، قرائت سوره‌های معیّنی را در شب‌های معیّن، مشخّص نموده‌اند.

محدّث قمی در مفاتیح الجنان در اعمال مشترکۀ ماه رمضان می‌گوید: بهترین اعمال در شب‌ها و روز‌‌های ماه مبارک رمضان، خواندن قرآن است و بسیار باید خواند. چه آن که قرآن در این ماه نازل شده است و وارد شده که هر چیزی را بهاریست و بهار قرآن ماه رمضان است و در ماههای دیگر، هر ماهی یک ختم سنّت است و اقلّش شش روز است و در ماه رمضان در هر سه روز یک ختم سنّت است و اگر روزی یک ختم تواند کند خوب است. سپس روایت می‌کند که: او ـ یعنی قاری قرآن ـ اگر ثواب هر ختم قرآنی را به روح یکی از چهارده معصوم هدیه کند، اجر چنین کسی آن است که با ایشان باشد در روز قیامت.

و قرائت قرآن در کنار ثوابی که در آن است، در روح آثاری را ایجاد می‌کند که موارد زیر به‌طور مختصر از جملۀ آن‌ها است:

۱ـ پیوند درونی با تعالیم جاودان قرآن ‌که جوّی بوجود می‌آورد که در آن، روزه به بهترین وجه رسالتش را ایفا می‌کند.

۲ـ پاکی روح به‌وسیلۀ اثر پذیرفتن از ارشادات پاک کننده و حیاتبخش آن.

۳ـ تغذیۀ فکر. چون انسان درحالی که زبانش سخن خداوند را ادا می‌‌کند، به بزرگترین و شریفترین حقایق پی می‌برد.

و موارد دیگری که با بقیّۀ عوامل، در شکل دادن به احساس فرد روزه‌دار مشترک است. سخن را در این زمینه اوّلاً به خاطر گستردگیش و ثانیاً به خاطر روشن بودن تأثیر آن، بیش از این طولانی نمی‌کنیم.