قربانی جنبۀ مهمی از مناسک حج است که بر جهت اجتماعی عبادات تأکید می‌کند. زیرا قربانی در هر سال برای فقراء مقدار زیادی طعام را فراهم می‌سازد ـ گرچه مسلمان‌ها به شکل خوبی در جهت استفاده از آن عمل نمی‌کنند ـ وقتی حاجّ به انجام این مناسک می‌پردازد، در وجودش عنصر مواسات با فقراء و اطعام ایشان و پاک کردن جامعه از آثار بد گرسنگی را تأکید می‌کند. این‌جا همچنین معنی قربانی عملی‌ای که ابراهیم ۷ بوسیلة تقدیم فرزند عظیمش اسماعیل بدان پرداخت متجلّی می‌گردد. و اندیشة تسلیم مطلق بودن در برابر فرمان خدا به ذهن وارد می‌شود و صدای پر طنین اسماعیل تسلیم حق تکرار می‌گردد که: یا اَبَّتِ افعَل ما تُؤمَرُ: ای پدر آنچه را بدان امر می‌شوی انجام ده.^[۱] اینها از جمله مواردی است که در مسلمین احساسی را نسبت به ارزش اوامر الهی و ضرورت تسلیم شدن در برابر آن بوجود می‌آورد، حتّی تسلیم در برابر اوامری که حکمت آن را نمی‌دانند، به اتّکاء اینکه آن اوامر از سوی خداوند حکیم و خبیر صادر شده است.