حجاب باعث آرامش روانی و نبودن هیجانات و فشارهای عصبی و روانی ناشی از تحریکات جنسی دمادم مردان توسط زن‌های بی‌حجاب و خودآراست. زن‌هایی که بزک کرده، بی‌حجاب، جلف و جلوه‌فروش در جامعه حضور پیدا می‌کنند، خدا می‌داند به سر مردها چه می‌آورند. بعضی از این خانم‌ها می‌گویند ما این‌طور راحت‌تریم. دوست داریم این‌طور لباس بپوشیم و آرایش کنیم. مگر خدا انسان را آزاد نیافریده است؟ پس چرا آزادی ما را مراعات نمی‌کنید و می‌خواهید ما را مجبور کنید حجاب داشته باشیم؟

این خانمها باید توجّه کنند که اوّلاً دو نوع آزادی وجود دارد. آزادی تکوینی، که در مقابل جبر و به معنای قدرت بر انجام و ترک کاری است؛ و آزادی تشریعی یا قانونی، که به مفهوم جایز و درست بودن انجام یا ترک کاری از نظر مقرّرات الهی یا قوانین بشری است. آزادی تکوینی و قدرت انجام کاری، به هیچ وجه دلیل درستی آن کار و مجوّز انجام آن نیست. اساساً آنچه را قوانین ممنوع اعلام می‌کنند کارهایی است که امکان و قدرت انجام آنها وجود دارد؛ والاً ممنوع کردن کاری که اشخاص امکان و قدرت انجام آن را ندارند، بی معناست. پس آزادی تکوینی نمی‌تواند دلیل آزادی از نظر قانون، و در نظامهای الهی، آزادی از نظر احکام شرع باشد. همه‌ی قوانین و شرایع، کارهای قابل انجام را به کارهای درست و نادرست تقسیم می‌کنند و تنها در کارهایی که درست می‌دانند، به اشخاص آزادی می‌دهند. هیچ انسان عاقل و هیچ جامعه‌ی متمدّنی به آزادی نامحدود اشخاص در هرچه قدرت انجام آن را دارند، قائل نیست. مثلاًآزادی قتل یا تعرّض به اموال و نوامیس دیگران را به صِرف قابل انجام بودن آن، هیچ کس مجاز نمی‌شمارد وهیچ قانون بشری یا الهی، در ارتکاب آن برای اشخاص آزادی قائل نیست.

در فرهنگ غربی و لیبرالی هم، مرز آزادی‌های هر کس تا جایی است که حوزه‌ی حقوق دیگران آغاز می‌شود و کسی حق ندارد به بهانه‌ی اینکه آزاد است، به حقوق دیگران تعرّض کند. در فرهنگ الهی، حرف، خیلی بالاتر است. در فرهنگ اسلامی آزادی برای آسیب رساندن به خویشتن هم وجود ندارد. مثلاً کسی حق ندارد خودکشی کند، خود را معتاد کند، چشم خود را کور کند، استعدادهای خود را نابود کند و یا روح خود را آلوده سازد.

خودنمایی و خودآرایی، هم به دیگران لطمه وارد می‌کند و هم مایه‌ی انحطاط و ابتذال و موجب آلودگی روح و جان و سبب دشواریها و باعث هزینه‌های زائد برای خود زن فاقد حجاب است.

خانم محترمی که می‌گویی من این‌طور راحت‌ترم و بیشتر خوشم می‌آید! آیا می‌دانی وقتی با این حالت از کنار پسرهای جوان رد می‌شوی، چه بلایی به سر آنها می‌آوری و با تحریک غریزه‌ی جنسی، چگونه آنان را تحت فشار‌های عصبی و روانی قرار می‌دهی؟ حتّی بر مبنای فرهنگ لیبرال غربی هم تو حق نداری به عنوان اینکه من آزادم و این‌طور بیشتر خوشم می‌آید؛ دیگران را مورد آسیب قرار دهی.

بر اساس تحقیقات روانشناسان، از نظر جنسی، مردان، بیشتر، از راه نگاه و به صورت بصری تحریک می‌شوند و زنان از راه لمس و تماس. عمده‌ی تحریک مرد از راه نگاه است و زنی که خود را آرایش کرده و جذابیّت‌های جنسی خود را در جامعه عرضه می‌کند، نمی‌داند چه بلایی به سر مردها می‌آورد، چه فشار روحی و عصبی به آنها وارد می کند و تا چه حد آنان را می‌آزارد. این کار یک نوع آزار و شکنجه دادن آنهاست.

خانم محترم! وقتی خود را عرضه می‌کنی، او را تحریک می‌کنی و از درون به او فشار وارد می‌سازی. تو حق نداری به این عنوان که من دلم می‌خواهد آزاد باشم، به هر شکلی در جامعه ظاهر شوی. برخی از این خانم‌ها در جواب می‌گویند: اگر مردها اذیّت می‌شوند نگاه نکنند. به اینها باید گفت پس قاچاق‌‌فروش و تریاک‌فروش هم بگوید من می‌فروشم، مردم نخرند. من این‌طور راحت‌ترم که تریاک بفروشم. بر این اساس تریاک‌‌فروش‌ها در جامعه باید آزاد باشند؟ آیا این حرف، درست و منطقی است؟

آزادیی که فرهنگ لیبرالی غرب برای زن قائل است، در واقع آزادی زن برای تبدیل کردن خود به ابزار تحریک جنسی مردان و برای آلوده ساختن خویش به هرزگی و بی‌بندوباری است. مدرنیسم غربی حجاب را از سر و پیکر زن برداشت و بر عقل و دل او نهاد. به بیان دیگر، آنچه فرهنگ غربی در پی آن است، آزادی زن نیست؛ بلکه آزادی مردان هرزه و هوسباز برای بازیچه‌ی شهوترانی قراردادن زن است. اگر براستی خواهان و طرفدار آزادی زن‌اند، چرا در جوامع غربی زنان را در باحجاب بودن آزاد نمی‌گذارند و با انواع فشارها و محرومیّت‌های قانونی و اجتماعی، آنان را به کنار گذاردن حجاب مجبور می‌کنند؟

غرب که شعار آزادی سرمی‌دهد و با این شعار، به مخالفت با الزام زن به مراعات حجاب و عفاف می‌پردازد؛ براستی در پی کدام آزادی برای زن است؟ آزادی زن برای فعّالیّت‌های علمی؟ آزادی برای فعّالیّت‌های سیاسی؟ آزادی برای داشتن امکان تعالی معنوی؟ یا آزادی برای هرزگی و بی‌بندوباری؟

ثانیاً این که می‌گویند ما این طور راحت‌تریم؛ باید بدانند صِرف راحتی، مجوّز و دلیل درستی انجام کار نیست. چیزهای ارزشمند مثل علم و دانش، غالباً با تحمّل سختی به دست می‌آیند. اگر سختی نتیجه‌ای در پی داشته باشد که ارزش تحمّل آن را داشته باشد؛ هر انسان عاقلی تن دادن به آن را توصیه و تأیید می‌کند. دستاوردهای حجاب برای زن و مرد و جامعه چنان بزرگ و ارزشمند است که بی‌شک ارزش تحمّل سختی مراعات حجاب را دارد.