با حذف حجاب دشواری‌های زیادی برای خود خانم‌ها به وجود می‌آید.

اوّلاً زن هر بار که می‌خواهد در جامعه حضور پیدا کند باید زحمت زیادی برای خودآرایی متقبّل شود و وقت زیادی را که می‌توان صرف کارهای مفید و سودمند کرد، باید صرف آرایش خود کند تا بتواند وارد جامعه شود.

از نظر اقتصادی، تهیّه‌ی لوازم آرایش، لباس‌های شیک و زیورآلات، هزینه‌ی سنگینی را که کاملاً زاید است، به زن و خانواده‌اش تحمیل می‌کند. اگر شخص چنین پولی را هم در اختیار داشته باشد، می‌تواند آن را صرف امور ضروری و مفید کند. حذف این هزینه‌ها کمک می‌کند خانواده‌ها با درآمد کمتر، زندگی راحت‌تری داشته باشند و مجبور نباشند برای تأمین هزینه‌ی خودآرایی، بیش از حدّ نیاز در پی کسب درآمد روند و در نتیجه از آسایش و راحت و نیز از پرداختن به جنبه‌های معنوی بازمانند.

حذف حجاب زن و کشاندن او به سوی آرایش و پوشش مطابق مدهای دائماً در تغییر، ترفند سرمایه‌داری برای ایجاد بازار فروش کالاهایی است که توسّط تکنولوژی و ماشین، به صورت انبوه تولید می‌شود. زنی که حجاب را کنار می‌گذارد ناگزیر است هر روز مطابق مد جدیدی که سرمایه‌داران طرّاحی و ترویج می‌کنند، کفش، کیف، لباس، زیورآلات و لوازم آرایش جدیدی بخرد، تا از قافله عقب نماند. در نتیجه تشویق زن به بی‌حجابی، تمهیدی اقتصادی است در جهت سود سرمایه‌داران و زیان زنان خودآرا و خودنما.

حجاب از یک طرف راحتی را برای زن فراهم می‌کند؛ یعنی زن می‌تواند با یک لباس ساده و چادر، به راحتی از خانه بیرون آید و از طرف دیگر صرفه‌جویی قابل توجّهی را در هزینه‌های یک خانم در پی می‌آورد. بر این اساس به خوبی می‌‌توان فهمید که استفاده از حجاب یک کار عاقلانه و منطقی و به سود خود زن است.