متأسفانه، خانواده‌ها از یک سو و پسرها از سوی دیگر، در انتخاب عروس یا همسر، اوّلین معیاری را که در نظر می‌گیرند، زیبایی‌های ظاهری دختر است. اوّل خانواده‌ها می‌روند ببینند دختر، خوشگل و خوش اندام هست یا نه. پسر هم وقتی می‌خواهد همسری انتخاب کند، اوّل جسم دختر را می‌سنجد، بعد توجّه می‌کند به اینکه افکار و اندیشه‌هایشان چقدر همخوانی دارد. آنها عوامل دست دومند. وقتی این‌طور شد، چه پیامدی خواهد داشت؟ این کار سبب می‌شود دختر برای اینکه شانس ازدواج به دست آورد، ناچار شود بدن خود را بیاراید و عرضه کند. یعنی این خانواده‌ها و مردها هستند که دخترها را به سمت خودآرایی و طنّازی سوق می‌دهند.

از آن طرف، دخترهای باحیا، باوقار، متدّین و بامعنویّت، چه می‌شوند؟ خدا می‌داند قلب من برای آنها ریش است و دلم می‌سوزد وقتی می‌بینم به علّت کج‌سلیقگی و کج‌فکری خانواده‌هایی که به دنبال عروس می‌روند و مردهایی که به دنبال همسر می‌روند، سال‌ها طی می‌شود و از سنّ ازدواج این دخترهای خوب و پاکدامن که خودنمایی و جلوه‌فروشی نکرده‌اند، می‌گذرد و کسی به خواستگاری ایشان نمی‌رود و چه بسا شانس ازدواج را برای همه‌ی عمر از دست می‌دهند. پیامد این جریان، یا کشانده شدن دختر است به بی‌حجابی، بدحجابی، خودآرایی، جلوه‌فروشی و خریدار برای خود پیدا کردن و یا اینکه دختری که پاکدامن و متدّین است، سال‌ها بدون اینکه کسی به خواستگاری‌اش بیاید، می‌ماند و از سنّ ازدواجش می‌گذرد و برای همیشه از داشتن شوهر و فرزند و خانواده محروم می‌شود.