چهارمین کار برای درمان بی‌حجابی، تحوّل و اصلاح بنیادین شجاعانه‌ در رسانه‌ها، خصوصاً در تلویزیون و بعد از آن سینماست. با رفرم و تغییرات جزئی، مشکل حل نمی‌شود. شخص شجاعی می‌خواهد که خطر کند و به صورت جدّی، برنامه‌هایی را که کاملاً در زمینه‌ی حجاب و عفاف بدآموز است، حذف کند. چه کسی گفته است ما باید این همه شبکه‌ی تلویزیونی داشته باشیم که به علّت نداشتن برنامه‌ی تولیدی خوب داخلی، مجبور شویم یا برنامه‌های هجو و بدآموز داخلی را عرضه کنیم یا فیلم‌های تولیدشده در کشورهای خارجی را پخش کنیم که در آنها حتماً قید و بند حجاب نیست و الگوهای بی‌حجابی را به جامعه عرضه می‌کند؟ می‌توانیم تعداد شبکه‌ها را کم کنیم ولی کیفیّت و جذابیّت و سلامت برنامه‌ها را بالا ببریم و از جنبه‌ی تخریب کنندگی‌اش بکاهیم. اشخاص شجاعی لازم است که از مسخره شدن نترسند تا مدیر سازمان صدا و سیما و مسؤول امور سینمایی کشور شوند و در رابطه با حجاب، تغییرات جدّی و بنیادینی را در تلویزیون و سینما به اجرا گذارند.