توجّه کردن بیشتر خانواده‌ها و پسرها در انتخاب عروس و همسر به جنبه‌های انسانی و کمالات دختر، تا زیبایی‌های جسمانی او، اقدام دیگر است. گفتیم یکی از مشکلات ما این است که حتّی خانواده‌ها و پسرهای مذهبی، وقتی می‌خواهند عروس و همسری انتخاب کنند، اوّلین چیزی که راجع به آن حسّاسند این است که قیافه‌ و قدّ و بالای دختر چطور است. لذا معلوم است که دختر کشیده می‌شود به این که خود را ‌طوری آرایش کند که بتواند شوهری برای خود دست‌و‌پا کند. این رویّه، بدآموزی دارد. چرا ما تحوّل عمیق ایجاد نکنیم؟ فاکتور اصلی در زندگی، اخلاق، ایمان، تفکّر، علم، شخصیّت وزین و جاافتاده، منطقی بودن، روحیّات لطیف معنوی داشتن، دیانت، پاکدامنی و امثال آن است؛ که مقدّم بر زیبایی و جذابیّت ظاهری است و سعادت خانواده‌ها، عمدتاً تحت تأثیر این فاکتورهای اصلی است تا زیبایی و جذابیّت ظاهری بدن دختر که آن هم چند سالی وجود دارد و بعد رو به افول می‌گذارد. نمی‌گوییم زیبایی ظاهری هیچ است، ولی در رده‌ی چندم قرار دارد. اگر عامل جذب دختر و پسری به یکدیگر، زیبایی ظاهریشان باشد، این دختر حدّ معیّنی از زیبایی ظاهری دارد و وقتی مرد در جامعه دختران زیباتر می‌بیند و پای فیلم‌های تلویزیونی و سریال‌ها می‌نشیند و سینما می‌رود، و هنرپیشه‌های زیبای زن را می‌بیند، به خود می‌گوید این هم زن بود که من گرفتم و نسبت به همسر و محیط خانواده‌ی خود دلسرد می‌شود و چه بسا کار به جدایی می‌کشد. واقعاً بیاییم تفکّرات پسران و پدران و مادرانشان را تصحیح کنیم. زنی می‌تواند برای مرد سعادت ایجاد کند که باکمال، فهمیده، منطقی، خوش اخلاق، صبور، با‌تقوا و عفیف باشد و از نظر روحانی با معنویّت و لطیف باشد. تصحیح معیار گزینش همسر می‌تواند انگیزه‌ی خودآرایی و جلوه‌فروشی را بسیار پایین بیاورد. متأسفانه الآن شرایطی است که عدّه‌ای از دختران برای اینکه ازدواج کنند، به خودآرایی کشیده شده‌اند و دختران عفیف و پاکدامنی که به این سمت کشیده نشده‌اند، صرفاً به این دلیل، دیده نمی‌شوند و سال‌های زیادی از عمرشان می‌گذرد و فرصت ازدواج برایشان کم می‌شود و چه‌بسا کلاًّ از دست می‌رود . این ظلم و جنایتی است که جامعه‌ی ما نسبت به دختران باتقوا روا می‌دارد.