پیش از ذکر نکته‌ی نخست، استدعا می  ‎شود در این بحث‎ها موضع فراجنسیّتی داشته باشیم، یعنی از دیدگاه زن یا مرد به قضیه نگاه نکنیم؛ چرا که هر یک از زن و مرد، اغلب انتقاد به جنس خود را برنمی‎تابند.

در قرآن کریم، در همه‌ی جرم‌ها اوّل مجرمیّت مرد و بعد مجرمیّت زن مطرح می‌شود. مثلاً می‌فرماید: اَلسّارِقُ وَ السّارِقَةُ فَاقطَعوا أیدیَهُما[i]: مرد و زن دزد، دست آنها را قطع کنید. اوّل مجازات مرد سارق و بعد زن سارق را مطرح کرده است. در تنها موردی که اوّل زن مجرم نام برده شده و بعد مرد مجرم، جرائم جنسی است. قرآن می‌فرماید: اَلزّانیَةُ وَ الزّانی فَاجلِدوا کُلَّ واحِدٍ مِنهُما مِائةَ جَلدَةً[ii]: زن زناکار و مرد زناکار، هر کدام از آن دو را صد تازیانه بزنید. این چه چیز را می‌رساند؟ إن‌شاءالله خانم‌ها تحمّل این واقعیّت را داشته باشند که آیه‌ی مذکور می‌گوید: در جرائم و انحرافات جنسی، فراهم کننده‌ی زمینه، زن است. مرد به دنبال زن کشیده می‌شود. بنابراین زن می‌تواند کاری کند که مرد هم به این وادی کشیده نشود. یعنی اگر زن، خودآرایی و طنّازی نکند و میدان ندهد و چنین جسارتی را به مرد نبخشد که احتمال دهد زن پذیرای او خواهد بود و جرأت کند به سمت او بیاید، مرد هم به این وادی کشیده نمی‌شود.