پیامبر و امام قلب عالَم‌اند.[۷۴] توجّه به نقش قلب در پیکر انسان آثار تشرّف به محضر آن بزرگواران را روشن می‌سازد. خون پاک و سرخ رنگی که از قلب خارج می‌شود، با دور شدن از قلب و حرکت در بافت‌های اندام انسان، آلوده و سیاه می‌شود و برای رهایی از این آلودگی، دوباره به سوی قلب راهی می‌شود و آن گاه که به قلب راه می‌یابد از آلودگی‌ها پاک و مبّرا می‌گردد. انسان‌ها نیز که در بدو آفرینش با فطرت پاک الهی آفریده شده‌اند کُلُّ مَولودٍ یُولَدُ عَلَی الفِطرَةِ: همة نوزادان با فطرت پاک الهی متولّد می‌شوند.[۷۵] هنگامی که از پیامبر و امام دور شده و در تار و پود زندگی مادّی دنیوی فرو می‌روند و در اثر محبّت دنیا که سرچشمة همة آلودگی‌هاست حُبُّ الدُّنیا رَأسُ کُلِّ خَطیئَةٍ[۷۶] تیره و ظلمانی و آلوده می‌شوند، برای پاک شدن، باید به قلب عالَم، یعنی به محضر پیامبر و امام بازگردند و از این طریق است که به صفا و طهارت نخستین باز می‌گردند. بنابراین یکی از آثار تشرّف به محضر پیامبر و امام، پاکی و نزهت روح و جان است که نصیب زائر می‌گردد.