هنگامی که زائر در محضر اهل‌بیت علیهم السّلام شهادت می‌دهد که شما نماز را به پا داشتید و زکات پرداختید و به نیکی‌ها امر و از نکوهیده‌ها نهی کردید و از خدا و رسولش تا لحظة جان دادن اطاعت نمودید، در واقع ابراز می‌دارد که نماز همان است که شما به پا داشتید و پرداخت زکات آن است که شما انجام دادید و امربه معروف و نهی از منکر آن است که شما عمل کردید و اطاعت و فرمانبرداری خدا و رسول همان است که شما به آن مبادرت ورزیدید. به بیان دیگر با این شهادت خود، کارهای انحرافی و یا تهی از محتوا را که مغرضان و معاندان یا جاهلان و نادانان، به نام اسلام انجام می‌دهند و ترویج می‌کنند، نفی نموده و معنا و مصداق راستین اسلام را مورد تأکید قرار می‌دهد. این نکتة مهمّ قابل اشاره است که در مکتب تشیّع، تئوری اسلام و قرآن، بطور مطلق و دور از کاستی و خطا، در قالب شخصیّت اهل‌بیت علیهم السّلام و حالات و رفتار و گفتار و تقریرهای ایشان تبلور یافته است و در نتیجه، خطر تحریف معنوی دین و تعبیر و تأویل‌های انحرافی از تئوری اسلام، که ناشی از دانش‌های نسبی از دین یا اغراض و اهواء نفسانی و شیطانی است، منتفی می‌باشد. اسلام منهای امام، همچون خمیر شکل پذیری است که هر کس شکل مطلوب خود را از آن می‌سازد. قرآن منهای امام، سخن تأویل و تفسیر برداری است که هرکس آن را در جهت تأیید نظر و خواستة خود تفسیر و تعبیر می‌کند. چنانکه امیرالمؤمنین علیه السّلام هنگامی که ابن عبّاس را برای بحث و گفتگو با خوارج به سوی آنها گسیل می‌داشتند به وی توصیه فرمودند: لا تُخاصِمهُم بِالقُرآنِ فَاِنَّ القُرآنَ حَمّالٌ ذُو وُجُوهٍ، تَقُولُ وَ یَقُولُونَ وَ لکِن حاجِجهُم بِالسُّنّةِ فَاِنَّهُم لَن یَجِدوا عَنها مَحیصاً: با آنها به وسیلة قرآن به مقابله نپرداز؛ زیرا الفاظ قرآن دارای وجوه متعدّدی است و بارِ هر دو طرف را بر دوش می‌کشد، تو در مقام اثبات دعوی خویش آیه‌ای از آن را مطرح می‌کنی و آنها هم در مقام تأیید مدّعای خود آیة دیگری را مطرح می‌سازند، ولکن با سنّت و شیوة عمل پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم با آنها به استدلال و محاجّه بپرداز که از آن گریزی نخواهند یافت.[۱۵۱] و از همین جا رمز بزرگ حدیث ثقلین که پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم به هنگام مفارقت از جامعة اسلامی بر آن تأکید فرمودند، آشکار می‌شود. آن حضرت چنین فرمودند: اِنّی تارِکٌ فیکُمُ الثَّقَلَینِ، کِتابَ اللهِ وَ عِترَتی اهل‌بیتی، ما اِن تَمَسَّکتُم بِهِما لَن تَضِلّوا بَعدی اَبَداً وَ اِنَّهُما لَن یَفتَرِقا حَتّی یَرِدا عَلَی الحَوضَ: هرآینه من دو چیز گرانبها و گرانسنگ را در بین شما بر جای می‌گذارم، کتاب خدا و عترت و اهل‌بیتم را، تا زمانی که به هر دوی آنها متمسّک شوید بعد از من ابداً به گمراهی دچار نخواهید شد و این دو هرگز از هم جدا نمی‌شوند تا در کنار حوض کوثر در بهشت به نزد من باز گردند.[۱۵۲] و نیز راز این حدیث شریف نبوی آشکار می‌گردد که اِنَّ اُمَّةَ مُوسی علیه السّلام اِفتَرَقَت بَعدَهُ عَلی اِحدی وَ سَبعینَ فِرقَةٍ، فِرقَةٌ ناجِیَةٌ وَ سَبعُونَ فِی النّارِ. وَافَتَرَقَت اُمَّةُ عیسیاز حضرت صادق علیه السّلام بَعدَهُ عَلی اِثنَتَینِ وِ سَبعینَ فِرقَةٍ، فِرقَةٌ مِنها ناجِیَةٌ وَ اِحدی وَ سَبعُونَ فِی النّارِ. وَ اِنَّ اُمَّتی سَتَفتَرِقُ بَعدی عَلی ثَلاثَ وَ سَبعینَ فِرقَةٍ، فِرقَةٌ ناجِیَةٌ وَ اِثنَتانِ وَ سَبعُونَ فِی النّارِ: هر آینه امّت موسی علیه السّلام پس از او به هفتاد و یک فرقه تقسیم شدند، یک فرقه از آنها اهل نجات و هفتاد فرقة آنها دوزخی شدند. و امّت عیسی علیه السّلام پس از او به هفتاد و دو فرقه تقسیم شدند، یک فرقه از آنها اهل نجات و هفتاد و یک فرقة آنها دوزخی شدند. و هر آینه امّت من بزودی پس از من به هفتاد و سه فرقه تقسیم می‌شوند، یک فرقه اهل نجات و هفتاد و دو فرقه از آنها دوزخی خواهند بود.[۱۵۳] ^و [۱۵۴] و فرقة ناجیه را در قالب این حدیث شریف معرفی فرمودند که: اِنَّ مَثَلَ اهل‌بیتی فی اُمَّتی کَمَثَلِ سَفینَةِ نُوحٍ مَن رَکَبَها نَجی وَ مَن تَخَلَّفَ عَنها غَرَقَ (هَلَکَ): هر آینه مثال اهل‌بیت من در بین امّتم مثال کشتی نوح است که هر کس به آن پیوست و برآن سوار شد نجات یافت و هر کس از پیوستن و سوار شدن به آن تخلّف ورزید غرق دریای هلاکت گردید.[۱۵۵] جز پیوستگان به اهل‌بیت علیهم السّلام که به حقیقت دست یافته‌اند، هفتاد و دو فرقة دیگر مصداق این بیت حافظند که:

جنگ هفتاد و دو ملّت، همه را عذر بنه                 چون ندیدند حقیقت، ره افسانه زدند