به موجب آیات متعدّد قرآن کریم کسانی که ولایت اهل‌بیت علیهم السّلام را غصب نموده و آن بزرگواران را مورد تعدّی و ستم قرار دادند مورد لعنت خداوند و ملائکه و مؤمنانند. به چهار مورد از آیات مزبور اشاره می‌کنیم.

۱- اِنَّ الَّذینَ یُؤذونَ اللهَ وَ رَسولَهُ لَعَنَهُمُ اللهُ فِی الُّدنیا وَالاخِرَةِ وَ اَعَدَّ لَهُم عَذاباً مُهیناً: هر آینه خداوند کسانی را که خدا و رسولش را می‌آزارند، در دنیا و آخرت لعنت می‌کند و عذاب خوارکننده‌ای برای آنان آماده نموده است.[۱۹۱]

با توجّه به اینکه اهل سنّت در حدّ تواتر از عایشه نقل کرده‌اند که پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمودند: فاطمه پارة تن من است. هر کس او را بیازارد مرا آزرده است.[۱۹۲] و در منابع معتبر خود ماجرای حمله به خانة حضرت فاطمه علیها السّلام و به آتش کشیده شدن خانه و مورد ضرب و شتم قرار گرفتن و مجروح شدن آن حضرت[۱۹۳] و به شهادت رسیدن جنینی که در رحم آن حضرت بود[۱۹۴] را نقل کرده و این را که حضرت فاطمه علیها السّلام به دو طرّاح و سرکردة غائلة حمله به خانة خود، فرمودند: خدا و ملائکة الهی را شاهد می‌گیرم که شما دو نفر مرا به خشم آوردید و رضایت مرا رعایت نکردید و اگر به ملاقات پدرم نایل شوم از شما دو نفر نزد او شکایت می‌کنم،[۱۹۵] ذکر نموده و تصریح کرده‌اند که حضرت زهر علیها السّلام در حالی از دنیا رفتند که از آن دو غضبناک بودند[۱۹۶] و نخستینِ آن دو، در آخر عمر خویش آرزو می‌کرد کاش دستور حمله به خانة حضرت فاطمه علیها السّلام را نداده و خانة آن حضرت را نگشوده بود[۱۹۷] و با عنایت به حدیثی که امیرالمؤمنین  از پیامبر نقل نموده‌اند که به آن حضرت فرمودند: یا علی هرکس مویی از تو را بیازارد هرآینه به من آزار رسانده است و هر کس مرا بیازارد هر آینه خدا را آزار داده است و هرکس خدا را بیازارد لعنت خدا بر او باد.[۱۹۸] مورد لعن الهی بودن غاصبان حقّ حضرت امیر و ظالمان به حضرت زهرا علیهما السّلام به موجب آیة مزبور جای تردید ندارد. لذا در تفسیر علی بن ابراهیم ذیل همین آیه از امام عسکری علیه السّلام نقل شده است که این آیه در مورد کسی که حقّ امیرالمؤمنین صلوات الله علیه را غصب کرد و حقّ فاطمه صلوات الله علیها (فدک) را از او باز ستاند و حضرتش را مورد اذیّت و آزار قرار داد، نازل شده است و پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود هر کس فاطمه را در دوران زندگی من بیازارد مانند کسی است که او را پس از مرگ من بیازارد و هرکس او را پس از مرگ من بیازارد همچون کسی است که او را در دوران زندگی من آزار داده باشد و هر کس او را بیازارد هر آینه مرا آزار داده است و هرکس مرا بیازارد هر آینه خداوند را آزار داده است و این همان سخن خداوند در قرآن کریم است که اِنَّ الَّذینَ یُؤذونَ اللهَ وَ رَسولَهُ...

۲ـ وَالَّذینَ یَنقُضونَ عَهدَ اللهِ مِن بَعدِ میثاقِهِ وَ یَقطَعونَ ما اَمَرَ اللهُ بِهِ اَن یوصَلَ وَ یُفسِدونَ فِی الاَرضِ اُولئِکَ لَهُمُ اللَّعنَةُ وَ لَهُم سوءُ الدّارِ: کسانی که عهد الهی را پس از آن که بستند، می‌شکنند و آنچه را خداوند امر به اتّصال به آن نموده است می‌گسلند و در زمین فساد می‌کنند، برای آنها لعنت و اقامتگاه اخروی بدی است.[۱۹۹]

با توجّه به اینکه اوّلاً به موجب احادیث فراوان در زمینة اخذ میثاق در عالَم ذرّ، خداوند از همة خلق بر ربوبیّت خود و رسالت پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم و ولایت علی بن ابیطالب علیه السّلام عهد و میثاق گرفته است[۲۰۰] و نیز بر اساس حدیث غدیرخم که شیعه و سنّی به نحو فوق التّواتر آن را نقل کرده‌اند، پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم در روز غدیرخم بر امامت و ولایت امیرالمؤمنین از حاضران پیمان و بیعت گرفتند؛[۲۰۱] ثانیاً به موجب احادیث فراوانی چون حدیث سفینه[۲۰۲] و آیاتی همچون قُل لا اَسألُکُم عَلَیهِ اَجراً اِلاَّ المَوَدَّةَ فِی القُربی: بگو از شما پاداشی در قبال ایفای رسالت درخواست نمی‌کنم جز پیوند دوستی با نزدیکانم.[۲۰۳] و یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اصبِروا وَ صابِروا وَ رابِطوا: ای مؤمنان شکیبایی کنید و با یکدیگر ثابت قدمی پیشه کنید و (با امام خویش) ارتباط داشته باشید.[۲۰۴] مؤمنان به حفظ ارتباط با اهل‌بیت علیهم السّلام امر شده‌اند؛ کسانی که پیمان ولایت امیرالمؤمنین را شکستند و ارتباط و پیوند خویش با خاندان پیامبر اکرم علیهم السّلام را گسستند، از مصادیق بارز وَالَّذینَ یَنقُضونَ عَهدَ اللهِ مِن بَعدِ میثاقِهِ وَ یَقطَعونَ ما اَمَرَ اللهُ بِهِ اَن یوصَلَ در آیة مورد بحث می‌باشند. و نیز کسانی که با حمله به خانة دختر پیامبر خدا و به آتش کشیدن آن و کشتن نوة پیامبر اکرم در رحم مادرش و مجروح و مصدوم کردن دختر داغدار رسول خدا و با زور به بیرون کشیدن امیر مؤمنان از خانه‌اش و نهایتاً با انواع و اقسام ارعاب و سرکوب، مسیر زعامت و رهبری جامعة اسلامی را از آنچه پیامبر اکرم به امر خداوند ترسیم کرده بود منحرف کردند، از مصادیق بارز یُفسِدونَ فِی الاَرضِ در آیة مورد بحث می‌باشند. در نتیجه به موجب آیة مزبور اولئِکَ لَهُمُ اللَّعنَةُ وَ لَهُم سوءُ الدّارِ: برای آنها لعنت و اقامتگاه اخروی بدی است. بر همین اساس در حدیثی که در تفسیر علی بن ابراهیم از امام عسکری علیه السّلام ذیل همین آیه ذکر شده است چنین می‌خوانیم: وَالَّذینَ یَنقُضونَ عَهدَ اللهِ مِن بَعدِ میثاقِهِ، یَعنی فی اَمیرِالمُؤمِنینَ وَ هُو الَّذی اَخَذَ عَلیهِم فِی الذَّرِّ وَ اَخَذَ عَلَیهِم رَسُولُ اللهِ بِغَدیرِ خُمٍّ: و کسانی که عهد الهی را پس از آن که بستند می‌شکنند، یعنی در مورد امیرالمؤمنین، که خداوند در عالَم ذرّ بر ولایت او از آنها پیمان گرفت و رسول خدا نیز در غدیر خم بر امامت او از آنان پیمان ستاند.

۳ـ اِنَّ الَّذینَ یَکتُمونَ ما أنزَلنا مِنَ البَیِّنتِ وَ الهُدی مِن بَعدِ ما بَیَّنهُ لِلنّاسِ فِی الکِتبِ اُولئِکَ یَلعَنُهُمُ اللهُ وَ یَلعَنُهُمُ اللاّعِنونَ: هر آینه کسانی که آنچه از حقایق آشکار و هدایت را که فرو فرستادیم، پس از این که آن را در کتاب آسمانی قرآن برای مردم تبیین نمودیم، کتمان می‌کنند، خدا آنها را لعنت می‌کند و همة لعنت کنندگان نیز آنها را لعنت می‌کنند.[۲۰۵]

به موجب احادیث فراوان اهل‌بیت علیهم السّلام مقصود از حقیقت و هدایتی که در قرآن برای مردم به وضوح بیان گردیده است ولایت و امامت امیرالمؤمنین می‌باشد. در تفسیر عیّاشی ذیل همین آیه از امام صادق علیه السّلام نقل شده است که: اِنَّ الَّذینَ یَکتُمونَ ما أنزَلنا مِنَ البَیِّنتِ وَ الهُدی، فی عَلی: هر آینه کسانی که آنچه از حقایق آشکار و هدایت را که در مورد علی علیه السّلام فرو فرستادیم کتمان می‌کنند. از امام باقر علیه السّلام نیز روایت شده است که: اِنَّ الَّذینَ یَکتُمونَ ما أنزَلنا مِنَ البَیِّنتِ وَ الهُدی مِن بَعدِ ما بَیَّنهُ لِلنّاسِ فِی الکِتبِ، یَعنی بِذلِکَ نَحنُ وَاللهُ المُستَعانُ: هر آینه کسانی که آنچه از حقایق آشکار و هدایت را که فرو فرستادیم، پس از اینکه آن را در کتاب آسمانی قرآن برای مردم تبیین نمودیم کتمان می‌کنند، مقصود از آن ما اهل‌بیت هستیم و ما از خدا یاری می‌طلبیم. همچنین شخصی به امام صادق علیه السّلام عرض می‌کند مرا از مقصود این سخن خداوند آگاه سازید که: هرآینه کسانی که آنچه از حقایق آشکار و هدایت را که فرو فرستادیم، پس از اینکه آن را در کتاب آسمانی قرآن برای مردم تبیین نمودیم، کتمان می‌کنند. حضرت فرمودند: مقصود از حقایق آشکار و هدایت در آیه، ما اهل‌بیت هستیم و ما از خداوند یاری می‌طلبیم. در نتیجه منکران و پوشانندگان ولایت امیرالمؤمنین و دیگر ائمّه علیهم السّلام به موجب این آیة شریفه، مورد لعنت خداوند و لعنت کنندگان قرار دارند.

۴ـ اَلا لَعنَةُ اللهِ عَلَی الظّالِمینَ: آگاه باشید که لعنت خداوند بر ظالمان است.[۲۰۶]

با توجّه به اینکه ظلمی بالاتر از زیر پا گذاشتن فرمان خدا در امر ولایت امیرالمؤمنین علیه السّلام و تمرّد کردن از نصب حضرت علی علیه السّلام به مقام امامت و ولایت توسّط پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم در غدیر خم و غصب خلافت آن حضرت و حمله به خانة دختر داغدیدة پیامبر اکرم و به آتش کشیدن آن و مضروب و مصدوم نمودن حضرت فاطمه علیها السّلام و به قتل رساندن فرزندی که آن حضرت در رحم داشتند، متصوَّر نیست، قطعاً مرتکبان این ظلم‌ها از مصادیق بارز آیة مورد بحث می‌باشند.

روشن است که آنچه در قالب چهار آیة بالا در زمینة لعن بر دشمنان امیرالمؤمنین و حضرت فاطمهعلیهما السّلام ذکر شد، عیناً بر لعن دشمنان معاند، غصب کنندگان حقوق، شکنجه‌گران و آزار رسانان ستمگر و قاتلان و به شهادت رسانندگان دیگر ائمّه علیهم السّلام نیز صدق می‌کند و به استناد همان آیات، آنان نیز مورد لعنت خدا و رسول و همة لعن کنندگان از ملائکه و مؤمنان جنّ و انس می باشند.

با عنایت به موارد فوق، آشکار است که لعن بر دشمنان اهل‌بیت علیهم السّلام مصداق تخلّق به اخلاق الله و پیروی از انبیاء الله و عمل به آیات الله و اقتدای به ملائکة الله است و گرچه نباید دوست و پیرو اهل‌بیت علیهم السّلام همّت خود را در رویارویی با دشمنان آن بزرگواران، صرفاً به لعن محدود کند،[۲۰۷] لکن هیچ شیعة خالصی هر چند هم که در ضعف و ناتوانی باشد، از انجام این حدّاقلّ معاف نیست و اگر به آن مبادرت ورزد، اجر و پاداش عظیمی شامل حالش خواهد شد؛ چنانکه در تفسیر امام حسن عسکری علیه السّلام از پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم روایت شده است که: هر کس از نصرت و یاری ما اهل‌بیت ناتوان باشد و در خلوت‌های خود، دشمنان ما را لعن کند، خداوند صدای او را به همة عالَم وجود، از کرة خاک تا عرش اعلی، می‌رساند. پس هر بار که این شخص دشمنان ما را لعن می‌کند، ملائکه او را در این لعن کردن یاری می‌کنند و کسی را که او لعن می‌کند لعن می‌کنند، پس آن گاه ثنای الهی را به جا آورده و به خداوند عرض می‌کنند: پروردگارا بر این بنده درود فرست، زیرا آنچه در توان داشت بذل نمود و اگر بر بیش از این قدرت داشت، انجام می‌داد. پس در این هنگام ندایی از جانب خدای عزّ و جلّ اعلام می‌کند که دعای شما را در مورد این شخص اجابت کردم و صدایتان را شنیدم و بر روح او در بین روح‌ها درود فرستادم و او را در نزد خود از برگزیدگانِ نیکان قرار دادم.[۲۰۸]