این است که سَر یک تپّه ی خاک با هم جمع می‌شوند؛ خیلی تشریفات ندارند که سالن آنچنانی باشد؛ صندلی و مبل‌هایش این‌طوری باشد. نه! سَرِ زمین و تپّه ی ‌خاکی با هم جمع می‌شوند، خیلی ساده و بی‌پیرایه هستند، اهل تشریفات و زرق ‌و برق نیستند. «الثّالِثُ یَخْتَصِمُونَ مِنْ غَیْرِ حِقْدٍ» سومین خصوصیت که پیامبراکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم  فرمودند از بچّه‌ها دوست دارم این است ‌که با هم دعوا می‌کنند، می‌جنگند، دشمنی می‌کنند؛ امّا کینه ی همدیگر را به دل نمی‌گیرند. همین الان دارند موی هم را می‌کشند، گاز و نیشگون می‌گیرند، همدیگر را می‌زنند؛ امّا پنج دقیقه بعد باز با هم می نشینند، می‌گویند و می‌خندند، کینه از هم به دل نمی‌گیرند. این هم از کمالات انسان است که اهل کینه و دل‌گرفتن نباشد. به قول شاعر:
رو سینه را چون سینه‌ها
هفت آب شو از کینه‌ها

انسان اهل‌کمال کینه ی کسی را به‌دل نمی‌گیرد، اهل‌ ‌حقد و کینه‌توزی نیست. «الرَابِعُ لایَدَّخِرُونَ لِغَدٍ» چهارمین خصوصیتی که منِ پیغمبر از بچّه‌ها دوست دارم این است که برای فردای خود چیزی ذخیره نمی‌کنند، هر چه به آنها بدهی همین الان مصرف می‌کنند، زیادی‌اش را به این ‌و آن می دهند، چیزی برای آینده نگه‌نمی‌دارند. این ‌هم یکی از نشانه‌های انسان های اهل‌کمال است؛ چنان به رزّاقیّت خدا مطمئن‌اند که چیزی ذخیره نمی‌کنند. می‌گویند همان خدایی که امروز این رزق را به ما رساند، فردا هم هست، فردا که خدا از رزّاقیّت عزل نمی‌شود، خزانه‌های خدا هم که ته نمی‌کشد، رأفت و رحمت الهی هم پایان نمی‌گیرد، خدا خوابش هم نمی‌گیرد، چرت هم ندارد که بگویم فراموش شده یا حواسش نیست، خدا که دیگر دچار فراموشی و غفلت نمی‌شود؛ پس چرا برای فردا ذخیره کنم؟ همان خدایی که امروز این را به من داد، فردا هم رزّاق من است. آنچه به دستش می‌رسد، مایحتاج خود را استفاده می‌کند، اضافه ی آن را هم در راه خدا انفاق می‌کند. این یکی از ویژگی‌های اهل‌کمال است، از متوسّطین چنین انتظاری نمی‌رود. از افراد معمولی و مؤمنان متوسّط این انتظار نیست، این برای اهل‌کمال است، افرادی که در رزّاقیّت خدا به یقین رسیدند؛ ولی برای دیگران اجازه دادند مواد غذایی شان را تا یک‌هفته، یک‌ماه، حتّی یک‌سال ذخیره کنند؛ امّا اگر کسی